MALAYANG PAGPAPAHAYAG I : PAGPAPAKILALA

AKO NGA PALA SI...

Habang pinaglalaruan ko ang tinta ng aking panulat,

Iniisip ko kung paano ko ba ipakikilala ang aking sarili sa lahat.

Paulit-ulit na salita ang tumatakbo sa aking isipan

Paano ko ba ito sisimulan?

Paano ko ba ito sisimulan?

Paano ko ba ito sisimulan?

Halos puro guri ang aking sulatan

Makalat at nakakagulumihanan

Hindi mawari ang tamang salita

Walang pang-uring umaakma.

Saan ako mag sisimula?

Nais kong maganda ang iyong mabasa.

Makatas, malaman, marami kang matututunan.

Ito ang aking mithiin at iyong makakamtan

Sa pagbasa ng bawat taludtod hangad ko ang iyong kasiyahan

Bago mo ipagpatuloy ang pagbasa sa aking munting kasaysayan,

Ngumiti ka, iyan ang aking kahilingan

Hindi ko man nakita, at least aking naramdaman.

Nakilala ako ng aking mga kaibigan,

Bilang taong baon ay katatawanan.

Magilas, at maraming kalokohan,

Kapag ako’y iyong sinamahan

Panigurado, mabubusog ka sa tawanan.

May mga araw na punong-puno ng kasipagan,

Ngunit madalas tinatamaan ng katamaran.

Pero syempre, akin itong nilalabanan

Gamit ang malikhain kong isipan

At magilas na pangangatawan

Pinipilit kong maging aktibo sa paaralan.

Minsan na akong nilamon ng kalungkutan

Dulot ng mapait na nakaraan

Itong dalagang nadarang sa panandaliang kasiyahan

Nawili sa pag-ibig na ‘di alam ang kahahantungan

Nagpadala sa mga pangakong walang kasiguraduhan

Kaya’t sa huli natalo at nasaktan.

Ngunit ang kabiguaan ang nagturo sa akin

Na ang sarili ang dapat unahing mahalin

Maraming pagkakataoon na hindi ako pipiliin

Ngunit dapat itong harapin at tanggapin

Dahil ang pag-ibig, kung pipilitin,

Kahit ano pa ang naisin hindi ka diringgin.

Balikan ko sandal ang aking kabataan,

Kung saan wala akong mabigat na problemang iniiyakan.

Kung saan lahat ng aking gawin ay kinagigiliwan

Sumayaw at madapa, umiyak dahil nasugatan?

Kumanta at pumiyok, umiyak dahil tono ‘di matamaan?

ano man ang gawin ko katutuwaan.

Noon,ganyan

Ngayon,kapintasan

Kapag nadapa,pupunahin ang kasalanan

Kapag nagkamali,magandang nagawa malilimutan

Kaya napuno ng pagdududa aking katawan

Nakalimutan sariling kagandahan

Ngunit hindi pinairal ang galit at pait

Bagkus ginawang aral ang lahat ng sakit

Isinabuhay na ang sakit ay dulot ng pagmamalasakit

Pagmamalasakit na humbog sa akin at nagpabatid

Na ang kamalian? May magandang hatid,

Na walang tamis? Kung walang pait.

Katiting lang ito ng aking pinagdaanan

Pero hindi ko na ilalahad pa ang ilan

Dahil masyado nang mahaba ang aking kasaysayan

Nais ko namang iyo ang mapakinggan

Magkwento ka naman.

Kapag nagtagpo tayo sa daan.

Ay! oo nga pala,

Nakalimutan ko na

Ah! Magpakilala,

Oo, tama.

Ako nga pala si

ANGELOU ang may katha.